Picasso kapıdan çıksa bile vergilendirilebilir
Bu ayki yazıma bir soru ile başlayacağım. Pul, hokey kartları, bebekler, madeni paralar, çizgi romanlar, sanat eserleri, kitaplar, oyuncaklar ve lambaların ortak noktası nedir?
Bu eşyaları toplamanın hobi olduğunu söylediyseniz, kısmen haklısınız. Bilmediğiniz şey, bu hobilerin aynı zamanda dünyanın en değerli koleksiyonlarından bazılarını ürettiğidir.
Bir koleksiyoncu vefat ettiğinde ve bu tür koleksiyonları bir sonraki nesle bıraktığında, koleksiyonlar aile üyeleri arasında sürtüşmelere neden olabilir. Hangi çocuğun hangi değerli eşya üzerinde hak sahibi olduğu ve bu eşyalara ilişkin gelir vergisi yükümlülüğünün aile üyeleri tarafından bildirilmesi gerekip gerekmediği konusunda anlaşmazlıklar ortaya çıkabilir. Bu konuları teker teker inceleyelim.
Bu koleksiyonların çoğunun bir şekilde vasiyetnamelere dahil edilmesi göz ardı edilebilir. Bunun nedeninin iki yönlü olduğunu düşünüyorum. İlk neden, bazı ebeveynlerin bu koleksiyon öğelerinin bazılarının değerini gerçekten bilememesi ve ikinci daha olası neden, değeri anlamaları ve bu varlıkların vergi makamlarının dikkatini çekmesini istememeleridir.
Koleksiyonlar vasiyetnamede göz ardı edildiğinde iki sorun ortaya çıkar:
• Ebeveynler, çocuklarının bu varlıkların sahipliğini bağımsız ve duygusal olmayan bir şekilde çözeceklerine dair büyük bir inanç sıçraması yaşarlar; bu, özellikle koleksiyonların geniş kapsamlı değerlere sahip olması durumunda pek olası değildir; veya
• Ölen kişinin hayatta kalan son eş olması veya koleksiyonun hayatta kalan bir eşe bırakılmaması durumunda, koleksiyon çoğu durumda bir gelir vergisi yükümlülüğünü tetikler.
Koleksiyon, kişisel kullanım mülkü olarak kabul edilir. Kişisel kullanım mülkü, vergi yasasında kişisel mülk-Listed Personal Property (“LPP”), yukarıdaki koleksiyonların çoğunun girdiği kategori ve diğer kategori normal kişisel kullanım mülkü – Personal Use Property (“PUP”) olmak üzere iki alt kategoriye ayrılmıştır. PUP, öncelikle ailenizin ve sizin kişisel kullanımınız veya eğlenmeniz için sahip olunan eşyaları ifade eder. Mobilya, otomobil, tekne, yazlık ve diğer benzer mülkler gibi tüm kişisel ve ev eşyalarını içerir. Sayfiye evleri (Cottage) veya belirli antika ve koleksiyon ürünleri (örn. klasik otomobiller) dışındaki bu tür mülklerin değeri genellikle düşer. PUP’ta sermaye kaybını talep edemezsiniz.
Öğeyi sattığınızda elde edilen gelirin $1.000’dan az olduğu (veya ebeveyniniz vefat ederse öğenin piyasa değeri $1.000’ın altındaysa) PUP için sermaye kazancı veya kaybı yoktur. Tasarruftan elde edilen gelirin $1.000’dan fazla olduğu durumlarda (veya bir ebeveynin vefat ettiği tarihteki piyasa değeri $1.000’dan fazlaysa), bir sermaye kazancı söz konusu olabilir.
Gelirlerin $1.000’dan (veya bir ebeveyn vefat ettiğinde piyasa değeri $1.000’dan fazla) fazla olduğu durumlarda, düzeltilmiş maliyet tabanının (“ACB”) $1.000’dan veya fiili maliyetten (yani genellikle başlangıçtaki tutardan) daha büyük olduğu kabul edilecektir. Bu nedenle, Kanada Gelir Kurumu size esasen size minimum $1.000 tutarında bir ACB (maliyet) tanır.
LPP tipik olarak zamanla değer olarak artar. LPP, aşağıdaki mülklere ilişkin herhangi bir menfaatin veya herhangi bir hakkın tamamını veya herhangi bir kısmını içerir:
1. Baskılar, gravürler, çizimler, tablolar, heykeller veya diğer benzer sanat eserleri;
2. Mücevher;
3. Nadir folyolar, ender el yazmaları veya ender kitaplar;
4. Pullar; ve
5. Madeni paralar.
LPP’deki sermaye kazançları, PUP’taki sermaye kazançlarıyla aynı şekilde hesaplanır. ACB’nin yukarıda belirtilen minimum $1.000’ı aştığı durumlarda LPP’deki sermaye kayıpları, yukarıda belirtildiği gibi bu tür kalemlerin değeri artma eğiliminde olmasına rağmen, gelecekteki LPP sermaye kazançlarına karşı uygulanabilir.
Koleksiyonun vergilendirilmesi, son ölen eşin ölümü üzerine özellikle ilginç hale gelir. Ölüm anında varlığın elden çıkabilmiş olduğu var sayılır. Örneğin, anne babanız yıllar önce bir sanat eserini $2.000’a satın alacak kadar şanslı veya akıllıysa ve sanat eseri şimdi $50.000 değerindeyse, çocuğun ölümü üzerine $48.000’lık bir sermaye kazancı olacaktır. Bu varsayılan sermaye kazancı hayatta kalan son eşin (sanatın ilk eşin ölümü üzerine o eşe devredildiği varsayılarak) nihai gelir vergisi beyannamesinde rapor edilmelidir. Bu kazanç üzerindeki gelir vergisi $11.000’a kadar çıkabilir.
Yukarıda belirtilen vergi yükümlülüğü, bazı ailelerin koleksiyonlarının “Kapıdan Dışarı Çıkmasına” izin vermeye karar vermeleri nedeniyle oluşur. Bununla birlikte, koleksiyoncuların buna izin vererek, vasiyet eden aile üyeleri, mülk tarafından bildirilmeyen herhangi bir gelir vergisinden potansiyel olarak sorumlu tutulabilir ve bu nedenle, koleksiyon gibi varlıkların dağıtımında dikkatli davranmalıdır. Hevesli bir koleksiyoncuysanız, koleksiyonların başlangıçta bir çocuk adına satın alınması mantıklı olabilir. Gelir vergisi kurallarında gezinirken dikkatli olmanız gerektiğinden, bunları düşünmeden önce bir vergi uzmanıyla konuşmalısınız. Yukarıdaki alternatifin pratik veya arzu edilir olmadığı durumlarda, bu tahsilatlardan kaynaklanan ve ölümünüzden kaynaklanabilecek gelir vergisi yükümlülüğünü karşılamak için fon ayırdığınızdan veya hatta hayat sigortası yaptırdığınızdan emin olmalısınız.
Her zaman olduğu gibi tüm okurlara bol kazançlı ve az vergili günler dilerim.
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı yazarın konuyla ilgili kişisel derlemeleri ve genel gorusleri/yorumları olup, tüm hakları yazara aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısının tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan köşe yazısınin bir bölümü, alıntılanan köşe yazısına aktif link verilerek kullanılabilir.
